Ben Bir Montessori Öğretmeniyim Ve İşte Bunu Çocuğuma Bu Şekilde Uyguluyorum
Bir Montessori öğrencisi, öğretmeni ve şimdi de ailesi olarak kendime sormam gereken bir önemli soru var. Bu bağımsızlığı teşvik ediyor mu, yoksa ben gereksiz bir şekilde müdahale mi ediyorum?
Çocuklar için bir şeyler yapmak çok kolaydır. Çünkü kendileri bir şey yaptığında ortalığı batıracaklar diye hep acele ederiz. Her zaman ve her şekilde çocukların kendi başlarına bir şeyler yapmalarına izin vermek faydalıdır (yaptıklarını kaplumbağa kadar yavaş yapsalar bile). Eninde sonunda bu bir sorun olmayacak bu yüzden daha sabırlı olmak konusunda söz verirken siz de bana katılın!
Maria Montessori’nin çocukların içindeki bağımsızlığa kavuşma ihtiyacı ve okulların bu duruma elverişli bir şekilde düzenlenmesi konusunda söyleyecek çok şeyi vardı. Aşağıda Maria Montessori’nin konu hakkında düşündüklerine dair birkaç örnek bulunuyor.
“Yetişkinler bunu anlamasa da doğal istekler ve gelişim kanunlarına göre, çocuğun iki temel konu hakkında ciddi olması zorunludur. İlki aktivite sevgisidir. İkinci temel şey de bağımsızlıktır.”
“Çocuğun bağımsızlığı yakalaması 'doğal gelişimi' konusunda atacağı temel adımlardır.”
“Gerileyen eğilimleri olmadığı sürece çocuğun doğası direkt ve enerjetik olarak işlevsel bağımsızlığa yönelir.”
Her zaman ve her şekilde çocukların kendi başlarına bir şeyler yapmalarına izin vermek faydalıdır.
Peki bir Montessori öğretmeni olarak geçmişim ebeveynlik konusunda seçimlerimi nasıl etkiledi? İşte bu etkilerlerin bazılarıyla ilgili bir liste ve çok kısa bir liste, çünkü ben artık çalışan bir anneyim ve uyku için can atıyorum. Bloglarda ki listeleri sevmiyor muyuz? Sadece iki madde olsa da olur, değil mi?
İşaret Dili
Doğum öncesi partimde hediye olarak gelen harika bebek işaretleri kitabını okumayı henüz bitirmedim. 6 işaretten (yemek, içmek, tuvalet, büyük tuvalet, daha fazla istiyorum, bitti) fazlasında ustalaşamadım. Fakat yine de bunlar çok faydalı oldu. Acıktığında iletişim kurabilmek, kızıma bir şeye ihtiyacı olduğunda duyulacağını ve istediğini alacağını bildiğinden dolayı daha çok güven veriyor. Aç olduğu için öfke nöbetleri geçirmiyor, çünkü bunu yapmasına gerek yok.
Öfke nöbetini tetikleyecek bir hayal kırıklığı yok. İşaretlerle bana anlatıyor, ben de ona bir şeyler hazırlıyorum. İşaretle anlaşmayı tavsiye ediyorum, çünkü bir insana kendi ihtiyaçlarını ve düşündüklerini ifade etmekten başka bağımsız olmasına da yardımcı olabilir.
Erken Tuvalet Eğitimi
Bu konu hakkında bazı tartışmalar gördüm fakat sizlere bir kitap alıp okumanızı ve kendi kararınızı vermenizi tavsiye ediyorum. Bir kişinin vücut fonksiyonlarındaki bağımsızlık iletişim ihtiyacıyla aynı derecededir. Çocukların 1 yaş civarında değişimi çok zor olur. Sürekli kıpırdanırlar, çıplak bir şekilde koşarlar, bez değiştirmeyi ne olursa olsun önlemeye çalışırlar. Çocuğunuzun tuvalet alışkanlığını daha da zorlaşmadan erken zamanlarda kazandırmanız çok güzel bir durum.
Benim kızım bu konuda tam olarak eğitimli değil, ve durum kötüye gidiyor olabilir, çünkü sadece benimle olmak yerine grup halinde bir ortamda bulunuyor. Çocuğunuz kreşe veya okula gidiyorsa bu durumu üstlenmek zordur. Çünkü büyük bir olasılıkla tek kullanımlık bezlere ihtiyaç duyacak ve özgürce oturabileceği o küçük plastik lazımlığı olmayacak. Fakat çabalarımızın 18 aya kadar çok fazla tuvalet tecrübesi olmasa da onun bez alışkanlığından çok daha erken kurtulması konusunda başarılı olacağını umuyorum. Biraz araştırma yaparsanız, gerçekçi olmayan bir uydurma olmadığını anlarsınız. Geçmişte usul böyleydi.1950den önce Amerika Birleşik Devletlerindeki çocukların çoğu 18 aya kadar tuvalet eğitimi almış oluyordu. Şimdi? Neredeyse yaklaşık 3 yaşına kadar sürüyor.